Somersby

Of ik een pakje wou ontvangen vroegen de Mannen van de Regie. Iets over drank en appels etc. Natuurlijk!

Enkele dagen later stond er inderdaad een doos voor mijn deur. Een houten kratje gevuld met appels en een 6tal flesjes Somersby cider. Voor zij die cider niet kennen, appelsap with a (small) kick.

Eigenlijk ben ik geen fan van cider. De wrange smaak, de iet of wat lege nasmaak… Nope, niet echt iets voor mij. Maar een gegeven paard kijk je niet in de muil, dus legde ik de gekregen flesjes in de koelkast, en wachtte tot ze ijskoud waren, zoals de bijsluiter voorschreef.

En voorwaar. Geen wrange smaak! Lichtzoet, bruisend. Lekker.
Aangezien er 6 flesjes in het kratje zaten, had ik ook wat ruimte voor experiment. Zo stelde ik vast dat Somersby in een longdrinkglas, met de nodige ijsblokjes ook zeer lekker was, ideaal als aperitief voor een BBQ. En met een scheutje vodka krijg je een venijnige cocktail. (Type 1 glas ok, 2de glas ok, 3de glas vloer)

Hadden we een hete zomer gehad waarin tijd was voor een BBQ, ik had mijn gasten zeker een Somersby-aperitief of cocktail voorgeschoteld.

Cote a l’os op z’n Italiaans

De Outdoor Chef staat hier nog steeds te blinken. Alleen het bakrooster heeft wat van zijn glans verloren, maar dat is begrijpelijk als je weet hoeveel kilo’s vlees er al zijn over gegaan. En niet alleen vlees trouwens…. ook chocolade voor chocolade-fondue, en gegratineerde groentjes.

Een van de testjes was de Cote a l’os. Een van mijn schoonbroers is nogal sceptisch tegen over BBQen op gas, dus ik wist dat ik het dikke stuk vlees met been perfect moest grillen om hem te overtuigen. Tijdens enkele verblijven in Italië heb ik de kans gehad om samen met echte Italianen aan tafel te zitten, en daar heb ik het zaligste stukje gegrild rund ooit gegeten. Het vlees werd ongekruid gegrild, en aan tafel op smaak gebracht. Hieronder krijg je de volledige beschrijving.

Deze bereiding kan met elk stuk rundsvlees, maar ik raad toch aan om uit te kijken naar een mooie Cote a l’os (Ribstuk op z’n Vlaams gezegd ;-)) of een Entrecote (Tussenribstuk).
“De echte” côte à l’os” wordt gesneden uit de zesrib. Aan elke steak zit één rib vast. Dit levert een stuk vlees op dat al gauw een kilo weegt.” (quote van Keukenweetjes)
Aan een Entrecote zit geen been. Een Entrecote is meestal ook nogal gemarmerd (doorweven met vet.)

Voordat de Cote a l’os de BBQ opgaat moet deze zeer heet gestookt worden. Op een Outdoor Chef (of een andere BBQ met deksel) wil dit zeggen dat je de BBQ op zijn hoogste stand met het deksel dicht laat branden. Op de thermometer zal je de temperatuur snel zien stijgen.
Wanneer het stuk vlees de BBQ opgaat, is deze vrij van kruiden, olie etc. Puur vlees…. Door de hete grill ga je mooie lijnen in het vlees branden. Afhankelijk van de dikte van het vlees moet de grilltijd verlengd of verkort worden. Een mooi effect is het quadrilleren van vlees. Na een kwart van de baktijd draai je het vlees een kwartslag op de grill. Halverwege draai je de Cote om, en nog eens een kwartje baktijd later geef je hem opnieuw een slag van 90°. Zo krijg je vierkantjes in het vlees gegrild.

Een Cote a l’os eet ik graag saignant. (en eigenlijk geldt dit voor alle rundsvlees…) Misschien heb jij hem liever blue, of a point, ieder zijn smaak. Maar hoe lang moet het vlees op de grill liggen? Je kan hier niet echt een tijd op kleven. Een trukje om de cuisson (fancy woordje blijkbaar tegenwoordig) te controleren is het volgende: Zet je duim en wijsvinger tegen elkaar en zet een beetje kracht, zodat de muis van je hand opspant. Duw nu met de wijsvinger van je andere hand op de opgespannen handmuis. De druk/spanning die je voelt, komt overeen met blue. Gebruik je je middelvinger, dan voel je hoe het vlees moet aanvoelen als het saignant is. Je ringvinger komt overeen met a point, en de druk bij je pink komt overeen met een lekker stuk vlees dat verknalt is….

Veel tekst, veel info, maar ondertussen heb je een stuk ongekruid, gegrild vlees. Wat ik heb mogen meemaken aan die tafel in Italië kwam eerst vreemd over, maar werd al snel goedgemaakt door die heerlijke smaak.
Als je vlees van de grill komt, wikkel je het in enkele lagen alu-folie, en laat je het effe rusten, zodat de vezels zich openzetten. Ondertussen neem je grof zeezout, een pepermolen, olijfolie.
Nadat het vlees terug uit de folie komt, snij je het in dunne reepjes, en bestrooi je het met het grof zeezout en grof gemalen peper. De olijfolie sprenkel je over de Cote a l’os, waardoor het zout en peper tussen de reepjes vlees meegenomen wordt. Zalig!

Wil je iets meer BBQ-kruiding, dan mag je altijd toch het vlees bestrooien met provencaalse kruiden terwijl het op de grill ligt.

Outdoor Chef

2 weken geleden mocht ik van Yannick van RCA naar een BBQ-workshop. De mensen van Outdoor Chef zouden ons verwennen. Eten, drinken, mensen leren kennen, altijd leuk, dus het was een avondje genieten. Het vervelende aan zo’n avonden is dat ik eigenlijk niet meteen veel bijleer. Natuurlijk, je leert altijd wel iets bij, maar op gebied van BBQ en aanverwanten wordt dat een beetje moeilijk. Het is namelijk zo, ik heb niet alleen ervaring met zowel BBQ’s op houtskool en blokken hout als op gas. Ik heb zowaar ook een hele tijd BBQs verkocht (gas en houtskool.) Ik ben dus eigenlijk eerder benieuwd naar ervaring op lange termijn. Die avond vertrok ik dus niet alleen met een voldane maag, maar ook met een spiksplinternieuwe Outdoor Chef Leon Vanilla in mijn koffer. Door tijdsgebrek ben ik er echter maar pas in geslaagd deze vorige week zaterdag in elkaar te vijzen. Sindsdien heb ik al 2 serieus geslaagde BBQ-avonden achter de rug 🙂

Je snapt het waarschijnlijk al, het gaat hier de komende weken/maanden vooral gaan over Outdoor Chef en receptjes op de BBQ.

De Leon Vanilla komt in een grote doos (ze ging niet op de achterbank van mijn Merc A, de koffer was de klein….). Eens de doos geopend, kan het monteren beginnen. Ik heb dit alleen gedaan, en dat ging, maar waarschijnlijk is het wel handiger als je hulp hebt… De instructies zijn duidelijk, de onderdelen zijn goed gemerkt, en de vijzen/moeren/rondellen zitten mooi bij elkaar, gesorteerd, geplastificeerd op een kartonnetje (niet Ikea-gewijs allemaal samen in een zakje!!). Na de montage moet de gas nog aangekoppeld worden, en hoe vlot dat dit gaat, hangt er vanaf welke soort je gebruikt. Ikzelf zweer bij Shell Cube (5kg propaan in een shock-proof verpakking), maar dat hield dan ook in dat ik een stukje van de gasslang moest afsnijden om de ontspanner te monteren. Heb je hier geen ervaring mee, vraag dan of ze het in de winkel kunnen doen. Liever zo dan gaslekken, nietwaar? 😉

Als je alles goed gemonteerd hebt, is het tijd om te bakken! In volgende blogposts ga ik wat dieper in op het specifieke baksysteem van Outdoor Chef, maar ik kan je zeggen, de Cote ‘ l’os, de entrecote, de kotteletjes, de gevulde courgette, ze waren allemaal superlekker. En behalve standaard vlees bakken heb ik ook al groenten gegratineerd en gepofte patatjes gemaakt.

Aan de discussies Gas VS Houtskool ga ik mij hier niet aan wagen, beiden hebben voor en nadelen, charmes etc.

In een volgende post: Cote a l’os en entrecote op de grill!

Weer een beetje slimmer!

Gisteren een leuke namiddag doorgebracht met Bunker en Sara. Eerst naar de Boerenmarkt in Vlezenbeek, daarna de bogen van Sint-Anna-Pede en de brouwerij Eylenbosch in Schepdaal eens ge-urbex’d. Inderdaad, een namiddagje Pajottenland!

Nadien bij Mister Dokus beland voor een spontane BBQ (the best kind!). Veel te veel vlees natuurlijk, as usual…

Maar zie je het al aankomen? Bunker en Dokus bij elkaar? Al snel werd de nachtelijke hemel opgelicht door flitsen. Nachtfotografie, of wat dacht je? Gooi daar nog een trampoline bij, en wat lightpainting en al snel vliegen de uren voorbij.

Ik, als fotografienoob, had me al eerder afgevraagd hoe bepaalde foto’s tot stand komen. Gaandeweg kreeg ik mijn antwoord. Dingen als lange sluitertijd, bulb, voor en naflitsen zijn nieuw voor mij, maar een uitdaging om me eens mee bezig te houden.
Eerst natuurlijk een externe flits kopen!

Ik hoop dat Bunker de deftige foto’s snel upload ^^

Into the wild

#Intothewild heeft een kleine blog- en tweetstorm veroorzaakt. Oh Boy!

K ga het niet aan mijn hart laten komen.
De zaak was, Sart moest een opdracht doen over “overleven in de natuur” (expliciet tussen aanhalingstekens, omdat 24u in de vrije natuur niet overleven is, dat is eerder effe loskoppelen en genieten). En Sart vond het een leuk idee om wat mensen te ronselen. Snel snel via sms/twitter/mail werden afspraken gemaakt, dingen geregeld en ongeveer 12u later was het al zover.

Samen met Claire volgde ik de instructies van Imke om haar stukje paradijs te vinden. De overgang van de industrie rond het Sas van Gent naar de velden en bosjes was groot. (Het contrast ‘s nachts nog veel groter, boven je de sterrenhemel, in de verte de gloed van de industrie.)
Aangekomen aan het water, kwam Imke er aan gehobbeld in een prachtige Landrover Defender 130. Wat een beest (de auto he!). Snel alles overladen, en het bos in! Een open plek, een paadje naar het water, een bootje, de vuurkuil was reeds gegraven. En toen begonnen onze 24u echt. Het vuur aanmaken, kooltjes maken voor de BBQ, genieten van de stilte.

En eigenlijk ging het zo de volledige 24u verder, vuur maken, rond het vuur zitten, wat rondroeien, eten en drinken. Slapen onder de sterrenhemel, wakker worden van de zon en de vogeltjes, thee maken op het nieuw opgestookte vuur. Ontbijten met aardbeien en cava, opnieuw BBQ, eitjes met spek, gegrilde lookbroodjes. Bezoek van de Lama.

Het “overleven” vormde geen probleem, maar wat ik snel heb gemerkt is dat ik veel minder nood had aan mijn gsm, k had geen nood om te twitteren, smsen, laat staan om op de klok te kijken. Ik merkte ook dat de mist die al een tijdje in mijn hoofd hing, begon op te trekken, de vele dingen die ik moest doen, niet mocht vergeten etc, maakten plaats voor het idee dat het vuur aan de gang moest blijven, dat het eten OK moest zijn. Geen gejaag. De schok toen we terug in “de bewoonde wereld” kwamen was dus echt wel groot. GSM terug opzetten, en zoveel missed calls, zoveel smskes om te beantwoorden. Op dat ogenblik wou ik met gewoon omdraaien en terug gaan.

De korte tijd die we samen waren heeft me ook de mogelijk gegeven om de mensen die er bij waren beetje beter te leren kennen. Zofie heeft geheimzinnige glimlachjes, Claire heeft niet zo graag beestjes maar kan tegen koud water (ik niet!), Imke in een Defender is WOOOOOOOW, Sart haar hersenkronkels zijn even gekruld als haar haar 🙂

Voor zij die er niet bij waren, het was een open invite, het is op twitter gepasseerd, ik heb ook meteen gevraagd aan Imke waar #intothewild over ging, en jullie mochten dit evengoed doen.

Voor het artikel kan je op DSonline terecht, voor de foto’s kan je op flickr terecht. (ze moeten wel nog opgeladen worden…)

Een nieuwe Blogbecue!

Ik ben aan het denken aan een volgende Blogbecue, ergens einde lente/begin zomer.
Maar, ik ga het deze keer niet alleen trekken! Dus, wie zin heeft om mee te helpen,laat gerust iets weten!

Tips in verband met locaties, drank, regelingen, dingen die ik vergeten ben, geef ze ook gerust hieronder in de comments…

10 woorden voor 2009

En op plaats 3 vinden we?

BLOGBECUE!!

Samentrekking van blog, een internetdagboek en barbecue, uw favoriete zomerse tijdverdrijf. Een blogbecue is dus een etentje met gebakken vlees voor de leden van een blogcommunity.

Lees meer in het Nieuwsblad Online

Power of the Blogosphere!
(Plaats nummer 4 is trouwens twitteraar – Power of the tweetosphere!)

Midwinter Blogbecue – Het Dessertenbuffet

De democratie heeft gesproken, deze editie van de Blogbecue is er ook een dessertenbuffet. Ondertussen zijn er ongeveer 50 inschrijvingen, maar ik ga er van uit dat niet iedereen dessert zal maken. En voor zij die wel desserts maken, dat moet dan ook niet voor de volledige groep zijn.

Dus, wat ik voorstel : iedereen die is ingeschreven voor de Blogbecue EN iets wil maken voor het dessertenbuffet, kan mij een mailtje sturen voor verdere instructies. Zet in je mailtje ook eventueel wat je zou willen maken. Mailen mag naar a dot vanderstraeten apenstaart gmail dot com.

Midwinter Blogbecue – Maar het is winter?

Vanaf half mei tot eind september vind je zonder problemen bereid BBQ-vlees. Succulente steaks of cote a l’os, sissende sauciskes, gemarineerde kippebouten, koteletten of brochetten. Het ligt geduldig te wachten in de koeltoog tot jij hun kiest om gebakken te worden op je barbecue.

Maar, de Blogbecue gaat door in de winter? Veel vlees gaan we niet vinden. En dan wordt het leuk. We gaan zelf ons vlees voorbereiden! Ik ga in de aanloop naar de Midwinter Blogbecue geregeld eens een receptje online zetten. Zo heb je een basis om er stevig in te vliegen!

Om dit nieuwe hoofdstuk te openen, begin ik met marinades. Marinades bestaan in alle geuren en kleuren ongeveer. Ze zorgen voor zachter vlees, voegen smaken toe en houden het vlees wat vochtig tijdens het bakken.

Continue reading “Midwinter Blogbecue – Maar het is winter?”