Die keer dat ik naar schmink ging kijken…

Wanneer aan Rowena Bird, mede-oprichtster van Lush, gevraagd werd welke drie producten ze zou meenemen op een onbewoond eiland, zei ze zonder aarzelen mascara, skin tints en gezichtspoeder. En dat is wat er bij Lush nu ontwikkeld is.

Morgen is het de lancering van Lush Emotional Brilliance, een lijn van vloeibare lippentint, vloeibare eyeliner en crème oogschaduw.
Er zijn 32 verschillende producten in de collectie die allemaal veganistisch zijn.
Omdat Lush altijd met verse ingrediënten werkt, kan er naar hartelust gecombineerd of gemengd worden.
Ook kan je de lippentint bvb als blush gebruiken of de eyeliner voor je lippen. Het maakt niet uit, zo lang je je er zelf maar goed bij voelt.

De volledige lijn bestaat uit 32 kleuren, die niet gekozen zijn omwille van hun trendy karakter of omdat ze per toeval in de mode zijn, maar omdat ze gelinkt zijn aan een woord, een kracht.

Vorige week mocht ik in de Lush-winkel in Brussel gaan kennis maken met deze nieuwe lijn. Marie, de persmadam van Lush (met een superleuk kleedje aan trouwens..) liet ons 3 kleuren kiezen. Maar niet zo maar, nee nee, we moesten eerst onze ogen sluiten, terwijl zij het houten blok met het kleurenpallet liet ronddraaien. Bedoeling was dat we niet gingen nadenken en kiezen, maar gewoon intuïtief 3 kleuren kozen.
Mijn eerste kleur was bloedrood (liquid lipstick). Bloedrood staat voor “Ambitieus”. De eerste kleur die gekozen werd wees ook op een sterkte/zwakte in ons karakter. Ja, ik ben inderdaad ambitieus.
De 2de kleur werd een zacht olijf (oogschaduw). Deze olijftint is gelinkt aan “Wijs”. De2de keuze is een behoefte. Een onbewuste behoefte. Ik moet wijzer worden, sneller beseffen wat kan en niet kan.
Mijn 3de kleur werd zilver (eyeliner). De 3de keuze duidt een talent aan. Zilver is gelinkt aan “Succes”. Succes is moeilijk als talent, maar door mijn ambitie te combineren met wijzer worden, zal dat succes vanzelf volgen.

Nu denk je misschien dat ik met make-up rondloop, maar niets is minder waar.
Ik heb mijn kleuren dan ook laten testen door K.
En die wist het volgende te vertellen over…

“Ambitieus”: Goed dekkend, opvallende kleur. Ze vond het zelf een risico met haar huidtint, maar uiteindelijk viel het goed mee. Ik ben er zelfs zeer positief over. Ze heeft hem ook als blush geprobeerd, en ook dat viel zeer goed mee. En in tegenstelling tot wat ze verwachtte, helemaal geen allergische reactie van de huid.

“Wijs”: Heel onhandig borsteltje, moeilijk om precies mee werken en een fijn lijntje mee trekken. De kleur is wel heel leuk, en als de eyeliner opgewreven wordt zoals oogschaduw blijft het mooi zitten. Om een idee te geven, vorige zondag waren we op wedstrijd met het paard, het regende (zowel mals buitje als stortregen), de eyeliner heeft niet afgegeven.

“Succes”: Mooie kleur, opgelet met doseren want geeft direct heel fel. Een beetje moeilijk om open te strijken want het feit dat er een dun laagje moet aangebracht worden maakt dat het snel droog is. Blijft ook heel mooi zitten.

Ben je nu zelf benieuwd? Ga dan morgen zeker eens langs in een Lush-winkel! (Als ze open zijn, want met diene 21ste juli en zo…)

Een stadsboerderij in Brussel!!

Saraswati Matthieu, een Groen politiek beest twitterde vroeger vandaag volgende tweet:

@msaraswati: Stadsboerderij op dak slachthuizen brusselnieuws.be/artikel/stadsb… soms is BXL de coolste stad ever #groenwerkt#fb

Hoe cool is dat? Een stadsboerderij in Brussel. Boven op het dak van de nog te bouwen voedingshal aan het slachthuis van Anderlecht, den Abbatoir zoals we plegen te zeggen. 30 are oppervlakte om groentjes te kweken, die lokaal kunnen afgezet worden. En de keuze gaan ook naar lokale groenten, zoals spruitjes (Brussels sprouts) of witloof (endives de Bruxelles). Deze worden verder aangevuld met asperges, verschillende soorten sla, worteltjes, champignons, prei etc.
Strikt praktisch heb ik enkele vraagtekens, zoals bvb de teelt van witloof is een 2jarige teelt, die zeer diverse omstandigheden nodig heeft om zowel wortels te telen als de kroppen te forceren.
Ook heeft bvb de teelt van asperges een totaal andere grond nodig dan champignons. Maar de specialisten ter zake zullen hier wel het nodige voor doen.

Ergens ben ik stiekem jaloers… Ik speel al heel lang met die idee, maar praktische uitwerking is moeilijk…. Het is een experiment waar het nodige budget moet voor uitgetrokken worden.

Maar ik ben wel blij. Zeer blij.
Een dergelijk project heeft invloed op verschillende vlakken. Den Abbatoir ligt vlakbij of in Kuregem, de “ambetantste” wijk van Brussel. Hoge werkloosheid, veel laaggeschoolden, armoede, criminaliteit. En als gevolg daarvan verloedering, slechte eetgewoontes of toegang tot (vers) voedsel, achteruitgang.
Een project als dit kan een uitkomst bieden voor de vele jongeren die op straat rond hangen.
Okay, op 30 are kan je geen 100 man te werk stellen, maar er gaat wel volk nodig zijn. Volk om in “de tuin” te werken, zaaien, wieden, onderhouden en oogsten. Volk om de bijhorende winkel te bemannen en de verse producten aan te prijzen.
Hopelijk zorgen deze mensen voor een sociale opwaardering door contacten met de klanten, door een positief gevoel over hun job, door dit uit te dragen.
De gekweekte groenten worden lokaal aan de man gebracht, de negatieve impact op het lokale leefmilieu is dus quasi nihil. Geen vrachtwagens die groenten over grote afstand aanvoeren. Geen luchtvervuiling, lawaai en gevaarlijke situaties.
De boerderij zelf heeft een aantal positieve invloeden op de omgeving, al zijn het kleine, maar vele kleintjes maken 1 groot. Zo vormt de tuin een regenwaterbuffer. Al het regenwater dat niet in het riool terecht komt zorgt voor minder belasting op de waterzuiveringsinstallaties. De planten zorgen voor een zekere vorm van luchtzuivering, al is dit maar miniem. Maar zoals ik al zei, alle beetjes helpen.

De stadsboerderij past in een groter geheel dat Kuregem en de buurt rond het slachthuis moet opwaarderen. Ik hoop dat er op meerdere plekken in Brussel dergelijke projecten worden opgestart. Maar over die hoop later meer, als ik mijn Masterplan Brussel uit de doeken doe 🙂

Het project kan rekenen op geld van het Gewest en de Europese Fondsen voor Regionale Ontwikkeling (Efro). Het project past in het masterplan voor de ontwikkeling van de site van de slachthuizen, goed voor een investering van 21 miljoen euro.
Een duurzame evolutie kan van Brussel terug een leefbare, aangename stad maken. Een evolutie die verder gaat dan economisch of bouwkundig, een evolutie die open staat voor het leven, sociale vooruitgang, een leefbare omgeving, waar mensen zich effectief goed voelen.

Zonder is gezonder

Pesticiden, je weet wel, die vuiligheid die de boer spuit om zijn gewassen te besproeien en de buurt te vergiftigen. Het is me iets, die pesticiden…
Gisteren moest ik eens hard in mezelf lachen. Er stond een klein artikeltje in de krant, getiteld “Gebruik van pesticiden vanaf 2015 enkel nog na kennistest “ (Lees het artikel hier).

Vanaf 2015 kunnen professionele gebruikers enkel nog producten gebruiken nadat ze de nodige test(s) hebben afgelegd, afhankelijk van het gebruikte product. De FOD Volksgezondheid hoopt zo 60.000 mensen te bereiken. En op die manier ook het sproeimiddelen-gebruik terug te dringen.
Er zijn al de redelijk strenge regels van uit Europa, waardoor in België kleine fruitteelten zoals framboos al geen sproeimiddelen meer mogen gebruiken, nu gaat onze FOD Volksgezondheid er nog een schepje boven op doen. Ook in de bloemisterij is het zoeken naar een product dat 1) nog mag gebruikt worden, 2) effectief ook werkt zoals het hoort.

Ik zie een toekomst voor loonspuiters. Zoals het vroeger gebeurde… Mensen die alle nodige licenties en bewijzen hebben en in loondienst van anderen gaan spuiten. Pro/con? Ik weet het niet goed. Iedereen mag zijn brood verdienen, en om eerlijk te zijn, liefst van al zag ik het gebeuren dat er helemaal geen sproeimiddelen nodig waren, er geen plantenziektes bestonden.

Ik vrees ook dat dit voor vele oudere tuinders en boeren de druppel gaat zijn. Dat ze het voor bekeken houden, want op hun 55 of 60 nog een “examen” gaan doen voor “die van Brussel”, dat gaan ze niet zien zitten. Nee, een boer is baas op zijn eigen erf, en ook al weten we dat dat niet zo is in werkelijkheid, hij wil dat gevoel wel bewaren. Ma bon, dat is natuurlijk koffiedik kijken.

Wat met in dit artikeltje wel zwaar tegen de borst stoot, is het feit dat die 60.000 mensen die de FOD Volksgezondheid hoopt te bereiken, een beetje met de vinger gewezen wordt. Niet open en bloot, maar het is toch weer de boer die moet opdraaien voor sproeimiddelen-gebruik. Terwijl je moet weten dat de boer sproeimiddelen gebruikt om zijn inkomen veilig te stellen, te voorkomen dat ziektes en plagen de bovenhand nemen. Diezelfde boer staat ook in en garant voor de voedselveiligheid (samen met andere diensten natuurlijk). Er zijn strikte regels over het aanleveren van groenten en fruit, er worden controles gedaan, maar vooral, als de boer overdrijft met sproeien, dan brengt hij zichzelf in een benarde situatie. Want als hij teveel onkruidbestrijder gebruikt, dan loopt het gewas op het veld ook groeiachterstand en schade op. Of als de boer niet oplet en een foute uitvloeier gebruikt, dan verbranden de bladeren van de plant, en moet er niet geoogst worden op het einde van de groei.

Een boer en tuinder let op met sproeimiddelen gebruik. Want elke centiliter product teveel is x aantal euro’s weggegooid, euro’s die op het einde van de rekening mss wel het verschil maken tussen + of -. Ze letten op met sproeimiddelen want zij zijn de eersten die er mee te maken krijgen als er vergiftiging plaatsvind. Zij zitten of staan op soms minder dan een meter van de sproeikop die het gif in het rond spuit. Zij worden ook ziek als er foute producten worden gebruikt.
Voor de land- en tuinbouwers is een goeie bewustmakingscampagne van belang. Zodat ze de juiste PBMs (Persoonlijke BeschermingsMiddelen) gebruiken, zodat ze hun traktor met koolstoffilter gebruiken om te sproeien in plaats van diene ouwe tsjoeker zonder cabine. Ikzelf ben ooit zwaar vergiftigd geweest doordat ik geen handschoenen gebruikte, en bij elke sproeibeurt ik via modder op mijn handen gif langs mijn huid binnen kreeg. Had ik toen in “Het Landbouwleven” of “Boer & Tuinder” gelezen over PBMs en opletten, dan had ik ook wel rubberen handschoenen aan gedaan.

Volgens mij zit het grote probleem qua sproeistoffen-gebruik bij de particulieren. Boeren en tuinders hebben al regels, en er komen er nog bij. Gemeentebesturen mogen nog tot 2014 herbicides gebruiken, en vanaf dan mag er enkel nog op alternatieve wijze aan onkruidbestrijding gedaan worden. Maar Jan met de pet kan de eerste de beste tuinzaak binnen lopen, een of meerdere flessen uit het rek nemen, afrekenen en zijn tuin/buurt gaan vergiftigen.
Toen ik nog thuis woonde, woonde er een koppel naast ons, redelijk kleinburgerlijk en bekrompen. Meneer was de eerste om pissig te doen als een van de boeren die land hadden in onze buurt passeerde met zijn sproeier. Ik heb hem zelfs eens woedend het veld zien instormen om een boer van zijn tractor te sleuren want die boer had zijn dochter vergiftigd met zijn smeerlapperij. Mevrouw stond er bij te knikken en ja te mompelen, en vuiligheid, en t is allemaal iets, en t zijn allemaal de boeren die de wereld om zeep helpen meneer!
Diezelfde buur was ook de man die quasi wekelijks zijn kort geschoren gazon behandelde tegen “vuil gras” en onkruid. En die met de gevleugelde woorden “een klutske meer kan gene kwaad” Roundup mengde met water om heel zijn oprit te besproeien. Niet alleen de plekjes onkruid, maar de hele oprit. En het onkruid dat toch nog durfde wat groen te laten zien, kreeg een kluts kokend water met zout over zich.
Dergelijke mensen vergiftigen ons leefmilieu. Dergelijke mensen kennen we allemaal wel, als het geen nonkel of buur is, is met misschien je eigen pa of grootvader, of herken je jezelf hierin.
Nog belangrijker dan een opleiding en test voor professionele gebruikers, is het onmogelijk maken voor particulieren om pesticiden te gebruiken. Dat zou al een heel grote stap zijn richting een gezonder leefmilieu.

Dat Groen daar maar eens een punt van maakt…

Buitenlanders op Agribex.

Het is me wat met die buitenlanders!
Agribex is ondertussen vollop bezig, en omdat het af en toe op onze stand nogal rustig is, heb ik wel eens tijd om effe te mijmeren. Zo moest ik vandaag terug denken aan mijn eerste Agribex als standhouder. Ik werkte toen voor een in de sector gekende firma, die onder meer Deense werktuigdragers importeerde. Die firma doet dat trouwens nog steeds.
Nu is het zo dat die Denen zeer graag van kort meemaken wat hun importeurs/verdelers doen, dus elke beurs was er wel een delegatie Denen die eens kwam kijken.

Omdat het heen-en-terug-tripje Denemarken wat veel is om dagelijks te doen, hadden ze zelf voor een hotel gezorgd. Zo kwam het er dus op neer dat ik mijn eerste Agribex niet alleen mijn best deed op de stand van de firma maar ‘s ochtends en ‘s avonds ook nog eens taxi speelde naar Accor hotel in Zaventem.

En dat zijn dan dingen waar je in geen jaren aan hebt gedacht, en tijdens zo’n korte mijmering plots terug in je gedachten opduiken.

Urban Agriculture

In Detroit is het plan opgevat om de stad te doen heropleven, nadat de auto-industrie instortte. Detroit was Motorcity, met de hoogste productie van auto’s wereldwijd. Door de teloorgang van de autoindustrie kampt de stad met massa’s leegstand, een ongelooflijk hoge werkloosheidsgraad (The Detroit-Livonia-Dearborn area had an unemployment rate of 17.7% in October, the highest in a region of 1 million residents or more, according to the U.S. Bureau of Labor Statistics.) en de daaraan gekoppelde armoede.

Dankzij een aantal priveprojecten kunnen de lokale inwoners reeds genieten van verse groenten en fruit, maar nu hebben investeerders het idee opgevat om in de lege industriegebouwen, op de gigantische parkings rondom en op de vrije gronden fruit, groenten en energiegewassen te kweken.

Ik draag dergelijke projecten een zeer warm hart toe. En tegelijk denk ik… “zijn dergelijke projecten hier mogelijk?”
Is het mogelijk om in Brussel centrum groenten en fruit te kweken. Tijdens de oorlog had je de boerkozen die ondermeer het Warandepark omtoverden tot een gigantische groententuin. En de volkstuintjes van de “massardeboerkes” zorgden ook voor een (kleine) aanvoer van verse groenten.
Een park omvormen tot groententuin is geen oplossing, maar zijn er plekken in Brussel waar zo iets wel kan?

De parkeerterreinen van de vroegere Renaultfabriek? Toegegeven, dat is geen Brussels grondgebied, maar daar kan de concrete keuze gemaakt worden tussen verder uitbouwen voor industrie, of een gecontroleerde omgeving creëren om fruit en groenten te kweken, en misschien zelfs vis (Tilapia bijvoorbeeld).
De ruimte rond nieuwe moderne industriegebouwen? In de omgeving van Evere zijn een heleboel nieuwe gebouwen opgetrokken voor moderne industrie (helpdesken, Microsoft, Sun etc etc). Rondom deze gebouwen zijn tuinen aangelegd, tuinen die natuurlijk moeten onderhouden worden, en op zich ook een soort van afval voortbrengen. Zou het een zinnige investering zijn van dergelijke bedrijven of de beheerders van de bedrijventerreinen om een of meerdere mensen in dienst te nemen die in deze tuinen ook instaan voor het kweken van groenten en fruit? Zo krijgen de werknemers gegarandeerd verse groenten op hun bord, en kan het afval dat voortgebracht wordt door deze tuinen gerecupereerd worden (compostering, takkenwallen etc)
Braakliggende gronden? In Brussel centrum wordt het nodige gedaan om geen grond onbenut te laten. Alles is volgebouwd, en wat te oud is, gaat tegen te vlakte om een nieuw gebouw op te trekken. Maar verder weg van het centrum, in Molenbeek, Anderlecht, Vorst, Laken en al de andere omliggende gemeenten, kom je geregeld braakgronden tegen. In welke maten kunnen dergelijke gronden gebruikt worden voor verbruiksgewassen te telen? Kan een ‘lease’ van enkele jaren, in afwachting van een nieuw gebouw? Kan een permanente omschakeling?

Ik vind dit een uitermate leuke denkoefening, en ben er van overtuigd dat we dergelijke ideeën niet mogen over het hoofd zien bij de verdere ontwikkeling van onze steden.

Inspiratie voor deze blogpost was volgend artikel in de LA-Times: Investors see farms as way to grow Detroit

Magasin4 sluit

Het is definitief.
De thuishaven van de Brusselse Underground wordt gesloten. De eigenaar van het gebouw heeft beslist om het geheel om te toveren in lofts. Magasin4 wou het gebouw overkopen, maar dat wou de eigenaar niet.

Spijtige zaak, zoals ik het hier al omschrijf.
Ik hoop dat er snel een andere plaats komt!

Meer info : magasin4.be